تأثیر آموزش مثبت‌اندیشی بر سخت‌رویی، تاب‌آوری و فرسودگی شغلی زنان پرستار

مقدمه: پرستاران به دلیل شرایط سخت شغلی، با عوامل تنیدگی‌زای متعددی روبه‌رو می‌باشد که می‌تواند بر سلامتی جسمی و روانی و همچنین شرایط شغلی آن‌ها تأثیر بگذارد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مثبت‌اندیشی بر سخت‌رویی، تاب‌آوری و فرسودگی شغلی پرستاران بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. نمونه آماری مورد نیاز این پژوهش به صورت تصادفی منظم از بین پرستاران زن شاغل به کار در بیمارستان‌های دولتی شهرستان قوچان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه فرسودگی شغلی (MBI) مسلش و جکسون، مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و پرسشنامه سخت‌رویی کوباسا انجام گردید. آموزش خوش‌بینی، به صورت گروهی و طی 8 جلسه (هر جلسه 90 دقیقه) برای گروه آزمایش اجرا گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS v.16 تحلیل گردید. یافته‌ها: نتایج آزمون t نشان داد میزان فرسودگی شغلی در پرستاران براساس تأهل، شرایط کار، سن و رسمی یا قراردادی بودن تفاوت معناداری (001/0>p) دارد. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مثبت‌اندیشی منجر به افزایش معنادار سخت‌رویی و تاب‌آوری (001/0>p) و منجر به کاهش معنادار فرسودگی شغلی (001/0>p) در پرستاران شده است و این بدان معنی است که آموزش مثبت‌اندیشی بر سخت‌رویی، تاب‌آوری و فرسودگی شغلی پرستاران تأثیر معناداری داشته است (001/0>p). نتیجه‌گیری: با توجه به شرایط استرس‌زای شغل پرستاران، مداخله‌های روان‌شناختی با هدف افزایش سخت‌رویی و تاب‌آوری می‌تواند فرسودگی شغلی آن‌ها را کاهش داده و رضایت شغلی و بهبود کیفیت خدمات حاصل گردد.